Ang ina ko,
Sinabunutan,haggang makalbo.
Tao'y nagsilbing mga kuto,
Na nagpasakit ng kanyang ulo.
Lapnos ang anit,sa tindi ng init,
Nang dahil sa tao,araw'y nagngitngit.
At tao pa ang may ganang magalit?
Sa kabila ng kanyang sinapit!
Buga rito,buga roon,
Usok,na sa langit ay tinapon,
Ng mga dakilang imbensyon,
At teknolohiyang sa isipa'y lumamon.
Nang dahil sa aking ginawa,
Ako'y kaawa-awa.
Ako'y winasak ng bawat nyang luha,
Na sa mundo'y bumabaha.
Ang tao sana'y matutunan,
Na pahalagahan,ingatan,
At alagaan,...
Ang INANG KALIKASAN.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment