Kasabay ng paglubog ng araw... ang paglaho ng pag-asa... pag-asang pilit na ina-abot ang rurok ng kaligayahan... kaligayahang binalot ng lungkot at pangamba...
lungkot na sanhi ng pagtutunggali... ng puso't isipang hindi mapakali... ang puso kong nagnanais na magmahal ng labis ay sya namang bawal sa panig ng isip... suhestiyon ng nais... wag unawain ang pag-ibig, bagkos pag-aaral ang dapat isa-isip...
Ika nga ng iba.."kung ano ang nasa puso mo, sundin mo".hinagpis ng ala-ala ang lagi kong kasama...
na dala ng simoy ng hangin na nagbabadya ng matinding pangamba...pangamba na duloy ng pag-aalala na baka masaktan lang at iyong paglaruan...
Sa ilalim ng punong nababalot ng dilim...ay mayroong malamig na duyang nakabitin..kasing lamig ng bangkay na katawang lupaypay...na sa tindi ng sugat at labis na sakit...hinahatid sa hukay at gusto ng mapikit..nang sa gayon..ang damdami'y magmistulang manhid...
sa ugoy ng duyan, ako ay nagising kasabay ng pagtunghay ay si "LUNANG"nagbigay.. ng kislap ng liwanag..na aking nabanaag...at nag bigay ng pag-asa sa malungkot kung mga mata...minsan pa...minsan pa...at sumibol ang pag-asa...muli kong ipinikit ang matang naniningkit..at narinig ang isang malamyos na tinig at nagwikang,"ANAK'ANG PAG-ASA AY IYONG MATATAMASA...AKO'Y NASA TABI MO,SA HIRAP MAN O GINHAWA...NGAYON,BUKAS,AT KAILAN MAN...AT MAGPASAWALANG HANGGAN..."Kasabay ng pagmulat...at nagbalik ang ulirat..nagmarka ang pait at sa lupa'y bumagsak..pag-angat ng paningin..bumungad ang bituin..isang sumpa ang binitawan.."SINUSUMPA KO'T NANGANGAKONG...AABUTIN ANG BITUIN,ANG LAHAT NG NAISIN..AY MAPUPUNTA SA AKIN.."
mula sa madamdaming panulat ni: renjie ranes
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment